Аляксандр Канстанцiнавiч Каско
(10.12.1951-26.11.2017)
Сон пра 2085 год
Стаяў на рагу вуліцы Рагнеды,
блізка ад помніка сённяшняму пачаткоўцу, якога яшчэ не друкуюць “раёнкі”, і слухаў, як з расхрыстанага акна гучала матчына калыханка. Я так захапіўся, што не заўважыў, як аб мае этнаграфічныя чаравікі зачапіліся двое першакласнікаў. “Даруйце, — сказаў мне адзін, — калі ласка!” Другой, а гэта была дзяўчынка, я дапамог падняць новую кніжку з залацістымі літарамі “Роднае слова”. Зрэшты, нічому я тут не здзівіўся, бо і ў 1985-м не верыў, што ўсё можа быць інакш.
Алесь Каско
|
Вершы А. Каско нярэдка маюць пункцірную псіхалагічную аснову, тым самым як бы падмяняючы сабою прыхаваную сюжэтную лінію, накірунак якой і падводзіць чытача да той ці іншай маральнай высновы (Леанід Галубовіч).
Паэтычныя зборнікі Алеся Каско ўяўляюць сабою своеасаблівыя кнігi-роздумы пра вечнае i мімалётнае, пра сутнасць жыцця i месца чалавека ў вялікім свеце.
Раiм наведаць
http://www.zhabinka.by/?p=20575#more-20575Раiм наведаць
http://zhabinkalib.by/16-krayaznaustva/258-ales-kasko.html
Комментариев нет:
Отправить комментарий